Καταναλωτικά Βήματα 5/2002
Φίλες και Φίλοι,Την ώρα που έκλεινε η ύλη του περιοδικού, οι πληροφορίες για το σταμάτημα του λουτρού ανθρώπινου αίματος, που ποτίζει τη γη της πολύπαθης Παλαιστίνης, δεν εμπνέουν αισιοδοξία. Στη Βενεζουέλα, το ποιος θα κυβερνήσει το αποφασίζουν τα όπλα, με διακύβευμα την τιμή του μαύρου χρυσού. Παιδιά, μέσα στα υφαντήρια χαλιών, δένουν εκατομμύρια λεπτούς κόμπους, επί 18ώρες το 24ωρο, με αμοιβή ένα κομμάτι ψωμί και λίγο ρύζι. Η παιδική πορνεία αποτελεί "δέλεαρ" για την προσέλκυση τουριστών στην Άπω Ανατολή. Άνθρωποι πνίγονται μέσα σε σαπιοκάραβα, προσπαθώντας να πατήσουν στην υποτιθέμενη "γη της επαγγελίας". Πολιτικοί φυγάδες ζητούν άσυλο, γιατί η ζωή τους κινδυνεύει, επειδή συσχετίζεται με τις ιδέες τους, το χρώμα του δέρματός τους, τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Ο "Μολώχ της ασφάλτου" περιμένει τα θύματα της επόμενης εορταστικής εξόδου. Για να διατηρήσουμε τα τρόφιμα χρησιμοποιούμε χημικά πρόσθετα. Οι γεωργοί "προστατεύουν" τις παραγωγές τους με φυτοφάρμακα. Οι μαθητές γίνονται στόχοι επιβολής καταναλωτικών προτύπων.
Και αναρωτιέται κανείς: "Είναι αυτά θέματα για ένα περιοδικό το οποίο απευθύνεται σε Καταναλωτές;" Απερίφραστα: "Ναι."
Τι τρόφιμα αγοράζουμε, σε ποια τιμή και ποιας ποιότητας ,τι ρούχα και παπούτσια φορούμε, ποια είναι η συμπεριφορά μας απέναντι στο περιβάλλον, που και πως εργαζόμαστε, με τι μέσο μετακινούμαστε και με πιο τρόπο το χρησιμοποιούμε, πως οδηγούμε το αυτοκίνητο, το ποδήλατο, τη μοτοσικλέτα μας, πως συμπεριφερόμαστε σαν πεζοί, ποιες υπηρεσίες χρησιμοποιούμε και πως, τι εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία διαβάζουμε, τι βλέπουμε στην ΤV, στον κινηματογράφο, ποια στάση κρατάμε για όσα συμβαίνουν γύρω μας, στους συνανθρώπους μας, είναι ζητήματα τα οποία συνδέονται μεταξύ τους, πολλές φορές με δυσδιάκριτο τρόπο.
Είναι όμως, βέβαια, απόλυτα διακριτό, ότι αποτελούν υποθέσεις κάθε ενεργού Πολίτη - Καταναλωτή καθώς και των φορέων που αυτός δημιουργεί.
Ο πρόεδρος
Νικόλαος Τσεμπερλίδης