Καταναλωτικά Βήματα 12/2004
Φίλες και Φίλοι,Ένας φίλος, δημοσιογράφος, σε ανύποπτο χρόνο, μου είπε: "Καταλαβαίνω ότι έρχονται γιορτές, από τον όγκο των διαφημίσεων, για δώρα, ποτά, ταξίδια, εορτοδάνεια, παιδικά παιχνίδια κ.λπ."
Συμφώνησα μαζί του και συγχρόνως, ανέσυρα, από τη μνήμη μου, καταγγελίες Καταναλωτών, για παραβίαση της απαγόρευσης μετάδοσης παιδικών διαφημίσεων, από τις 7 το πρωί, μέχρι τις 10 το βράδυ. Καταγγελίες για παιδικές διαφημίσεις, που με το λεκτικό τους περιεχόμενο ή τις εικόνες, αμφισβητούν το σύστημα αξιών των παιδιών και τραυματίζουν την ψυχή τους.
Γιορτές, παιδιά, δώρα, αϊ βασίληδες, πάρτυ, υπερκατανάλωση, για κάποια "προνομιούχα" παιδιά... Βαθιές βουτιές, στις τσέπες των γονέων, μέσω της εκμετάλλευσης της παιδικής αθωότητας. "Ζήτω το κέρδος".
Ταυτόχρονα, κάποια άλλα παιδιά γίνονται αντικείμενα απάνθρωπης εκμετάλλευσης, όχι πλέον στα φανάρια, αλλά σε όλους τους δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους. Χαρτομάντιλα, μικροαντικείμενα αλλά και αφαίρεση ανθρώπινων οργάνων και σεξουαλική κακοποίηση.
Και εμείς, ως φιλάνθρωποι, παρασυρμένοι από το πνεύμα των γιορτών, κολακεύοντας τον εγωισμό μας, επιδεικνύοντας την ανωτερότητά μας, ενισχύουμε τα φαινόμενα της επαιτείας και παιδικής εκμετάλλευσης, με το ισχυρό ευρώ μας.
Έτσι αντιλαμβανόμαστε την κοινωνική, ανθρωπιστική συνεισφορά μας, χρησιμοποιώντας λίγα ευρώ, για να απαλύνουμε την ένοχη συνείδησή μας. Την ώρα, που εμείς σπαταλάμε, κάποιοι άλλοι πεθαίνουν, από πείνα.
Δεν είναι, βέβαια, μόνον τα μεγάλα θέματα, που αναδεικνύονται αυτές τις μέρες. Μικρές καθημερινές συμπεριφορές σκιάζουν το περιβόητο πνεύμα των Χριστουγέννων, της αγάπης, της συμφιλίωσης, της αναγνώρισης του διαφορετικού. Πηγαίνουμε για ψώνια, με το ιδιωτικό μας αυτοκίνητο, παρκάρουμε, σε διπλή σειρά, στις ειδικές διαβάσεις, για εμποδιζόμενα άτομα, πάνω σε πεζοδρόμια, κλείνουμε διασταυρώσεις, παραβιάζουμε τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, γνωρίζοντας, εκ των προτέρων, ότι τα πρόστιμα επιβάλλονται, πότε - πότε, μόνον όταν οι διοικούντες έχουν ανάγκη, από ρευστό και όχι πάντοτε.
"Γιατί να ασχοληθώ, με τα προβλήματα των γύρω μου; Γιατί να δυσκολέψω τη ζωή μου, υπακούοντας, σε νόμους και κανόνες; Ας ασχοληθούν, με τα προβλήματα της κοινωνίας, οι Αρχές, οι Άρχοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι Βουλευτές, η Κυβέρνηση. Άλλωστε, κάθε τέσσερα χρόνια, πηγαίνω και ψηφίζω. Συμμετέχω στη δημοκρατία. Ας ενεργοποιηθούν αυτοί, για να λύσουν τα προβλήματα. Ας πάρουν αυτοί τις σημαντικές και ασήμαντες αποφάσεις. Σιγά μη σηκωθώ, από τον καναπέ μου και χάσω κανένα σήριαλ ή κανένα ριάλιτυ".
Είναι, όμως, έτσι η πραγματικότητα; Θα επιτρέψουμε, στους άλλους να αποφασίζουν, χωρίς εμάς, για εμάς;
Ο πρόεδρος
Νικόλαος Τσεμπερλίδης