Καταναλωτικά Βήματα 12/2005
Φίλες και Φίλοι,Η συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΚΕ.Π.ΚΑ. τελείωσε, στις 7 το απόγευμα. Η πρόταση, να πιούμε ένα κρασάκι, όλοι μαζί, έγινε, ομόφωνα, αποδεκτή. Επιλέξαμε ένα ταβερνάκι, στο κέντρο της πόλης μας.
Στην είσοδο, διαβάσαμε τον αναρτημένο τιμοκατάλογο και σχολιάσαμε ότι κάποια είδη είχαν πολύ λογικές τιμές. Καθίσαμε και ψάξαμε τον τιμοκατάλογο. Ούτε στο δικό μας τραπέζι, ούτε και στα υπόλοιπα, υπήρχε κατάλογος. Ζητήσαμε να μας φέρουν καταλόγους, τους μελετήσαμε, διαλέξαμε και παραγγείλαμε. Με βάση τα όσα αναγράφονταν, στον τιμοκατάλογο, θεωρήσαμε ότι θα φάμε "ποιοτικά".
Κάποιος της παρέας πήγε, στην κουζίνα και διάλεξε τα ψάρια. Όταν τον ρωτήσαμε τι βάρος είχαν, μας απάντησε ότι δεν τα ζύγισαν, μπροστά του.
Ο σερβιτόρος, χωρίς να το ζητήσουμε, μας έφερε εμφιαλωμένο νερό, άνοιξε μόνος τις φιάλες και γέμισε τα ποτήρια μας. Μας εντυπωσίασε η περιποίηση.
Ήρθαν τα φαγητά. Όμως...
Τα ψάρια, σε πιατέλα, χωρίς σημείωμα, με το βάρος και την τιμή. Η φέτα, με άλλη γεύση και σαν τσιγαρόχαρτο. Στις σαλάτες, το ελαιόλαδο θύμιζε πιο πολύ νερό. Οι πατάτες, σίγουρα, προτηγανισμένες. Αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε, γιατί, αρχικά, θεωρήσαμε ότι το μαγαζί ήταν σωστό, απέναντι στους Καταναλωτές. Ζητήσαμε, ξανά, τον τιμοκατάλογο και διαβάζοντας προσεκτικά, ανακαλύψαμε ότι πουθενά δεν ανέφερε τι είδους λάδι χρησιμοποιεί, πουθενά δεν ανέφερε τον όρο "προτηγανισμένες", αλλά ανέγραφε ότι διέθετε τυρί "φέτα".
Φάγαμε, "με μισή καρδιά" και ζητήσαμε το λογαριασμό. Μας έφεραν το χειρόγραφο δελτίο παραγγελίας, το οποίο ελέγξαμε. Η ντοματοσαλάτα και τα χόρτα χρεώθηκαν, από 3 ευρώ, η κάθε σαλάτα. Κάποιος παρατήρησε ότι η τιμή, στον τιμοκατάλογο της εισόδου και για τις δύο σαλάτες, ήταν 2,5 ευρώ. Σχολίασε, μάλιστα, ότι αυτές ήταν οι τιμές, που τον έκαναν να πιστέψει ότι το ταβερνάκι είχε λογικές τιμές. Το βάρος των ψαριών αναγράφονταν 1250 γραμμάρια. Όμως, όλοι καταλάβαμε ότι δεν ήταν ούτε ένα κιλό τα ψάρια, που φάγαμε. Στο λογαριασμό, είχε χρεωθεί ένα ποσό 2 ευρώ, για κάθε άτομο, που αντιστοιχούσε στο κουβέρ. Όμως, ούτε λινή πετσέτα μας δόθηκε, ούτε αρωματισμένο μαντηλάκι, ούτε οδοντογλυφίδες. Κάναμε την άθροιση και ανακαλύψαμε άλλα 2 ευρώ, επί πλέον χρέωση.
Φανερά ενοχλημένοι, φωνάξαμε το σερβιτόρο. Του εξηγήσαμε τα προβλήματα και του ζητήσαμε να μας φέρει δελτία παραπόνων. Ούτε δελτία παραπόνων διέθετε το ταβερνάκι. Απαιτήσαμε τη διόρθωση του λογαριασμού, σε όλα τα σημεία, που έχουν επισημανθεί, παραπάνω, πληρώσαμε και φύγαμε. Την επόμενη μέρα, στείλαμε έλεγχο, με αποτέλεσμα να διαπιστωθούν και άλλες παραβάσεις και το ταβερνάκι να κλείσει.
Το επεισόδιο αυτό μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε ότι "Η Γνώση Είναι Δύναμη". Όλα τα καταστήματα μαζικής εστίασης έχουν συγκεκριμένες υποχρεώσεις, οι οποίες απορρέουν από Αγορανομικές Διατάξεις. Έχουν ισχύ νόμου, αλλά η άγνοιά μας, πολλές φορές, επιτρέπει σε κακούς επαγγελματίες να μας εκμεταλλεύονται.
Οι γιορτές πλησιάζουν και όλοι θα βγούμε για ένα κρασάκι. Ας διαβάσουμε, στις επόμενες σελίδες αυτού του περιοδικού, πως μπορούμε να διασκεδάσουμε, χωρίς να μας χαλάσουν το κέφι.
Καλές Γιορτές!!!
Ο πρόεδρος
Νικόλαος Τσεμπερλίδης