Καταναλωτικά Βήματα 07-08/2009
Φίλοι και Φίλες,
Ένα μεγάλο ερώτημα, που μας βασάνισε, πρόσφατα και εξακολουθεί να μας προβληματίζει: Ιδιώτης ή πολίτης;
Δεν ψηφίζω, γιατί απογοητεύτηκα, από το πολιτικό σύστημα. Σιγά μην ψηφίσω, για τους ευρωβουλευτές, για να κάνουν τα ταξίδια τους, στις Βρυξέλλες, με μηνιάτικο τα ετήσια έσοδά μου.
Δε συμμετέχω στις εκλογές, για το δήμο, γιατί δεν έκανε ο δήμαρχος κάτι, για μένα. Σιγά μη ψηφίσω, για νομάρχη, έτσι όπως κατάντησε τις δημόσιες υπηρεσίες και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Δεν οργανώνομαι, σε κόμματα, γιατί είναι μηχανισμοί ατομικού βολέματος. Δε συμμετέχω, στις συγκεντρώσεις, στην γειτονιά μου, γιατί "κάποια" σκοπιμότητα εξυπηρετούν. Δε συμμετέχω, στις συλλογικές εκφράσεις της κοινωνίας των πολιτών, γιατί δεν ξέρουν τα δικά μου προβλήματα, και δεν ξέρω ποιοι τα ελέγχουν. Δε συμμετέχω, στους συνδικαλιστικούς αγώνες, γιατί εγώ χάνω μεροκάματα και οι ηγεσίες βολεύονται. Δεν περιμένω, στην σειρά, όταν μπορώ να πάω, από πλάγια. Δε δηλώνω όλα τα εισοδήματά μου, γιατί δεν είμαι κορόιδο εγώ να πληρώνω φόρους και οι μεγάλοι να κλέβουν. Απογοητεύτηκα, από όλα και από όλους. Όλοι είναι ίδιοι, όλοι τα αρπάζουν, οι κολλητοί, οι κουμπάροι, οι γνωστοί βολεύονται. Δεν υπάρχει ελπίδα κάποιος να τα αλλάξει όλα, να κάνει κάτι, για μας, να μας δώσει την ελπίδα και το χαμόγελο. Εγώ είμαι νοικοκύρης, κοιτάζω, πώς να βολέψω την οικογένειά μου, γιατί είμαι μόνος, είμαι μικρός, είμαι αδύναμος. Για αυτό ξαπλώνω, στον καναπέ μου, βλέπω τηλεόραση, διαβάζω και καμία εφημερίδα. Και, τελικά, διαπιστώνω ότι όλοι συμφωνούν μαζί μου. Έτσι, απέχω από όλα, ιδιωτεύω και αδιαφορώ, για τα πάντα, καθώς το πολιτικό σύστημα δεν έχει καμία σχέση, με την δημοκρατία. Και τους τιμωρώ, με την αποχή μου. Θα τους δείξω εγώ….
Η δημοκρατία, όμως, λειτουργεί, όταν ο πολίτης συμμετέχει. Όταν επιλέγει, με την ψήφο του, στις εκλογές, ποιος θα τον εκπροσωπήσει, στη βουλή, ποιος θα τον εκπροσωπήσει, στην ευρωβουλή. Ο πολίτης, που συμμετέχει, γνωρίζει ότι οι νόμοι, που ψηφίζονται, στη βουλή και στην ευρωβουλή, αφορούν την ζωή του, την ασφάλειά του, την καθημερινότητά του και ότι ακόμα και αν αυτός δεν ψηφίσει, η βουλή και η ευρωβουλή θα υπάρχουν, έστω και με 80% αποχή. Οργανώνεται, στα κόμματα, για να παλεύει την ιδεολογία του, για να ελέγχει την εξουσία, για να μην είναι το κόμμα ένας απλός μηχανισμός βολέματος. Συμμετέχει, στις συγκεντρώσεις της γειτονιάς του, για να προτείνει, να συναποφασίζει, να διεκδικεί, να αντιδρά, να ελέγχει. Αγωνίζεται, στον επαγγελματικό του σύλλογο, για έλεγχο, δράση και αποτέλεσμα. Καταγγέλλει τα στραβά, που βλέπει γύρω του. Περιμένει τη σειρά του και δε δέχεται πλάγιες εξυπηρετήσεις, γιατί γνωρίζει πως γίνονται, σε βάρος κάποιου άλλου. Πληρώνει τους φόρους, που του αναλογούν και δίνει μάχες, σε όλα τα επίπεδα, για δικαιότερο φορολογικό σύστημα. Καταγγέλλει τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, τιμωρώντας τους "μεσίτες", τους "πουλημένους", που πλουτίζουν. Υπερασπίζεται τη διαφάνεια, την αξιοκρατία, τον κοινωνικό έλεγχο, σε όλους τους τομείς. Οργανώνεται, σε δημοκρατικές, ανεξάρτητες, μη κυβερνητικές οργανώσεις και αγωνίζεται, για θέματα, που τον συνεγείρουν, τον "πονούν" περισσότερο. Ψηφίζει, επιλέγει, κρίνει, διακρίνει τιμωρεί, διαμορφώνοντας άποψη, με βάση τη γνώση και όχι τα συνθήματα, το τσουβάλιασμα, το εύπεπτο, το κατευθυνόμενο, τη μισή αλήθεια, από όπου και αν προέρχεται: Μ.Μ.Ε., κόμματα, φορείς, παπαγαλάκια. Αναλαμβάνει το ρόλο του, ως πολίτης. Δεν παραχωρεί, σε κανένα, τα δικαιώματά του, γνωρίζει την ατομική του δύναμη, την ενώνει, την ισχυροποιεί, μαζί με τους άλλους πολίτες, ξέρει ότι τίποτα δε χαρίζεται. Όλες οι κατακτήσεις χρειάστηκαν αγώνες. Όλοι, μαζί, μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα, με "όπλο", τη γνώση, με δύναμη, τη συμμετοχή.
και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΕΣΚΑ
Νικόλαος Σ. Τσεμπερλίδης