Στις 4/1/2006, αγόρασα κινητό τηλέφωνο, αξίας 315 ευρώ, από κατάστημα, στη Θεσσαλονίκη. Από τη πρώτη, όμως, μέρα είχε πρόβλημα και το πήγα για επιδιόρθωση στο κατάστημα. Το πήρα, μετά από μια εβδομάδα, αλλά το πρόβλημα συνεχιζόταν. Αποφάσισα τότε να το πάω στο service της κατασκευάστριας εταιρείας. Το πήρα «τάχα» διορθωμένο, το ξαναπήγα, για διόρθωση, ώσπου, τελικά, αρνήθηκα να το παραλάβω, μετά από αλλεπάλληλες επιδιορθώσεις. Έτσι, αποφάσισα να κοινοποιήσω το πρόβλημά μου, ελπίζοντας, σε μια δικαίωση, στέλνοντας γράμματα:

1.      Στη Φιλανδία, στην κατασκευάστρια εταιρία,

2.      Στη Θεσσαλονίκη, στην αντιπροσωπεία της κατασκευάστριας εταιρείας

3.      Στο κατάστημα αγοράς του κινητού

4.      Σε Ένωση Καταναλωτών, στην Αθήνα

5.      Σε Ένωση Καταναλωτών, στη Θεσσαλονίκη

6.      Στο ΚΕ.Π.ΚΑ.

Το μόνο τηλεφώνημα, που δέχτηκα, αμέσως, ήταν από το ΚΕ.Π.ΚΑ. Με ενημέρωσαν, για τον τρόπο διεκδίκησης, τους ευχαρίστησα για αυτό, όμως δεν έκανα τίποτα, ελπίζοντας σε κάποια απάντηση από την κατασκευάστρια εταιρεία.

Ευχαριστώ θερμά το ΚΕ.Π.ΚΑ., το οποίο, μέσα από την παραπάνω εμπειρία, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω.