Σήμανση «βιωσιμότητας» στα τρόφιμα

002Σύμφωνα με την έρευνα της BEUC (Ευρωπαϊκή Οργάνωση Καταναλωτών), που αναλύουμε στο άρθρο «Βιώσιμη διατροφή» η έλλειψη ξεκάθαρης πληροφόρησης, για τα «βιώσιμα» τρόφιμα, αποτελεί βασικό εμπόδιο, για τους καταναλωτές, για να επιλέξουν αυτά τα τρόφιμα. Το 88% των Ευρωπαίων πολιτών, σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο, τον Οκτώβριο του 2020, δήλωσαν ότι η πληροφόρηση, για τη «βιωσιμότητα» των τροφίμων, πρέπει να γίνει υποχρεωτική και να αναγράφεται στη σήμανση των τροφίμων.

Έτσι, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε, στο πλαίσιο της στρατηγικής «Από το χωράφι στο πιάτο» ότι θα διερευνήσει τρόπους, για την εναρμόνιση των πράσινων ισχυρισμών και για τη δημιουργία ενός πλαισίου, για τη «βιώσιμη» σήμανση τροφίμων, το οποίο θα καλύπτει τις διατροφικές, κλιματικές, περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις των τροφίμων. Η πρωτοβουλία για τη σήμανση αυτή αναμένεται το 2024.

Κάποιες κυβερνήσεις καθώς και κάποιες εταιρείες άρχισαν να διερευνούν τρόπους, για να πληροφορούν τους καταναλωτές, για τις επιπτώσεις των τροφίμων που καταναλώνουν:

  • Στη Γαλλία, η νομοθεσία για την κυκλική οικονομία (2020), προβλέπει την εθελοντική σήμανση, για τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις των τροφίμων.
  • Η σήμανση «Eco-Score», που αναπτύχθηκε, από μία ομάδα γαλλικών νέων επιχειρήσεων, πληροφορεί τους καταναλωτές για το περιβαλλοντικό αποτύπωμα των τροφών.  Η σήμανση αυτή επεκτείνεται, σταδιακά, στο Βέλγιο, τη Γερμανία και την Ολλανδία, όπου αρκετοί έμποροι τη χρησιμοποιούν, στις ιδιωτικές ετικέτες των προϊόντων τους.
  • Επιχειρηματίες στη Δανία, τη Νορβηγία και την Ελβετία άρχισαν να ενημερώνουν τους καταναλωτές, για το ανθρακικό αποτύπωμα των τροφίμων.

Το ΚΕ.Π.ΚΑ και η BEUC ζητούμε:

  • Η σήμανση «βιωσιμότητας» στα τρόφιμα, πρέπει να διέπεται από διαφάνεια, να μπορεί να αποδειχτεί και να αναπτυχθεί και να εφαρμοστεί, από δημόσιους, ανεξάρτητους φορείς.
  • Η σήμανση πρέπει να είναι υποχρεωτική .
  • Η σήμανση πρέπει να βασίζεται, σε ανεξάρτητα επιστημονικά δεδομένα.
  • Η σήμανση πρέπει να υποστηρίζει την αλλαγή των διατροφικών συνηθειών, προς μία «βιώσιμη» διατροφή.
  • Η σήμανση πρέπει να είναι ενιαία και πανευρωπαϊκή.